Feodalizm, Orta Çağ Avrupa'sının en belirgin özelliklerinden biri olan bir siyasi, ekonomik ve sosyal sistemdir. Bu sistem, krallıkların, soyluların ve toprak sahiplerinin yönetimi altında, köylülerin, işçilerin ve diğer alt sınıfların bağımlılığına dayanıyordu. Ekonomik yapı ve üretim şekilleri açısından feodalizm, tarımın ve ticaretin ağırlıklı olduğu bir dönemdi.
Feodalizmin ekonomik yapısı toprak sahiplerinin üretimi kontrol ettiği bir sistemdi. Toprak, güçlü soyluların elindeydi ve köylüler, toprağı işlemek için toprak sahiplerine hizmet etmek zorundaydı. Köylüler, toprak sahiplerinin izni olmadan topraklarından ayrılamazlardı. Ayrıca, toprak sahipleri, köylülerin kendi topraklarında ürettikleri ürünlerin bir kısmını talep ederlerdi. Bu nedenle, köylülerin üretim faaliyetleri, toprak sahiplerinin ihtiyaçlarına göre belirlenirdi.
Bu dönemde tarım, ekonominin temelini oluşturuyordu. Toprak sahipleri, köylülerin tarım faaliyetlerinden elde ettikleri ürünleri, kendi ihtiyaçlarını karşılamak ve ticaret yapmak için kullanırlardı. Ticaret, ekonominin diğer önemli bir unsuruydu, ancak tarımsal üretim kadar yaygın değildi. Ticaret genellikle kentlerde yapılırdı ve çoğunlukla el sanatları, lüks mallar ve kıymetli metaller gibi ürünleri kapsardı. Bu ürünler, soyluların, kilisenin ve zengin tüccarların elinde toplanırdı.
Feodalizmde para sistemi de o dönemde var olsa da ekonominin temeli değiş tokuş sistemine dayanıyordu. Bu nedenle, ürünlerin takası sık sık yapılan bir uygulamaydı. Örneğin, bir köylü, bir toprak sahibine ödeme yapmak için, elindeki ürünleri takas edebilirdi. Böylece, para kullanımı azdı ve takas, üretim ve ticaretin önemli bir parçası haline geldi.
Feodalizmde, üretim, toprak sahiplerinin kontrolü altında olduğu için, sanayi ve işçi sınıfının gelişmesi çok yavaştı. Ancak, bu dönemde el sanatları gelişti ve önemli bir seviyeye ulaştı. Özellikle, kumaş, seramik ve metal işleri, önemli el sanatları olarak kabul edildi.