Zhou Hanedanlığı (MÖ 1046-256), Çin tarihindeki beş büyük hanedandan biridir ve MÖ 2. binyılın sonunda Shang Hanedanlığının yıkılmasından sonra ortaya çıkmıştır. Hanedanlık, Çin tarihinin klasik dönemi olarak kabul edilir ve farklı alt dönemlere ayrılır.
Zhou Hanedanlığı, İmparator Wu tarafından kuruldu ve krallarının hükümdarlığı boyunca merkezi otorite güçlendi. Hanedanlık, Çin tarihindeki en uzun süreli hanedanlıklardan biri olarak bilinir ve yaklaşık 800 yıl boyunca hüküm sürdü.
Hanedanlık, ülkeyi farklı dönemlerde iki ana bölgeye ayırdı: Doğu Zhou Hanedanlığı (MÖ 770-256) ve Batı Zhou Hanedanlığı (MÖ 1046-771). Doğu Zhou dönemi, iki ayrı alt döneme ayrılır: İlkbahar ve Sonbahar Dönemi (MÖ 770-476) ve Savaşan Devletler Dönemi (MÖ 475-221).
Zhou Hanedanlığı, ayrıca Çin tarihinde felsefe ve düşünce alanında da önemli bir rol oynadı. Konfüçyüsçülük, Daoizm ve Legalizm gibi felsefeler, Zhou Hanedanlığı döneminde ortaya çıktı ve gelişti. Ayrıca, Zhou Hanedanlığı döneminde yazı, matematik, astronomi, tıp ve diğer bilim dalları da gelişti.
Zhou Hanedanlığının sonlarına doğru, Çin tarihi, Çinli savaş lordlarının güç savaşlarına sahne olan Savaşan Devletler Dönemi'ne girdi. Bu dönem, Çin tarihinde birleşik bir imparatorluğun oluşması için önemli bir dönüm noktasıydı ve sonunda Qin Hanedanlığının yükselişiyle son buldu.