Veba tarihin en ölümcül salgınlarından biri olarak bilinir. İnsanlık tarihinde, pek çok kez veba salgınları görülmüştür, ancak bunların en önemlisi Orta Çağ'da yaşanan salgındır. Veba, özellikle 14. yüzyılda, yani Kara Ölüm olarak da bilinen bu dönemde Avrupa'yı kasıp kavurdu ve dünya nüfusunun yaklaşık %25'ini yok etti. Salgın, 1347'den 1351'e kadar devam etti ve yaklaşık 50-75 milyon insanın hayatını kaybetmesine neden oldu.
Vebanın yayılması, tarihçiler tarafından hala tam olarak anlaşılamamıştır. Ancak vebanın en yaygın nedeni, Yersinia pestis adlı bir bakteri türüdür. Bu bakteri, genellikle enfekte olan bir hayvan tarafından taşınır ve pireler tarafından insanlara bulaştırılır. İnsanlar arasında hızlı bir şekilde yayılan bu hastalık, enfekte olmuş kişilerin öksürük ve hapşırık yoluyla yayılabilir. Veba, özellikle Orta Çağ'da, insanların hijyen koşullarının kötü olması ve sağlık kurumlarının yetersiz olması nedeniyle kolayca yayılabildi.
Vebanın yayılması, o dönemdeki toplumsal yapının büyük ölçüde etkilenmesine neden oldu. Özellikle 14. yüzyılda, Avrupa'daki nüfusun önemli bir kısmı öldüğü için, çalışma gücü önemli ölçüde azalmıştır. Bu durum, işgücü maliyetlerinin artmasına ve ücretlerin yükselmesine neden oldu. Ayrıca, bu dönemde, vebanın yayılmasını önlemek için çeşitli önlemler alındı. Örneğin, hastalıkla ilgili olanlar karantina altına alındı ve hastalıklı bölgeler kapatıldı. Ayrıca, bazı şehirlerde, ölüleri toplamak için özel ekipler oluşturuldu.
Vebanın yayılması, Orta Çağ'da sosyal, kültürel ve ekonomik değişimlere neden oldu. Bu dönemde, kilise, sanat ve edebiyat gibi alanlarda da değişimler yaşandı. Özellikle sanatta, salgın sonrasında, karamsarlık ve ölüm temaları daha sık kullanılmaya başlandı. Ayrıca, bu dönemde, din ve inançlar konusunda da bir değişim yaşandı. Bazı insanlar, salgının Tanrı'nın cezası olduğunu düşünürken, diğerleri Tanrı’nın onları unuttuğunu düşünmüştü.