İlk insan toplulukları arasında genellikle yaşlılar ve avcılar arasında bir tür sosyal hiyerarşi vardı. Bu ilk topluluklarda yaşlılar topluluğun liderleri olarak kabul edilirlerdi. Bu liderler, topluluğun sağlığı, refahı ve güvenliği için kararlar alır ve gerektiğinde diğer topluluk üyelerine liderlik ederlerdi. Yaşlılar ayrıca, topluluğun kültürü ve inançları üzerinde de etkili olurdu. Örneğin, bazı topluluklarda, yaşlılar doğaüstü güçlere sahip olarak kabul edilirlerdi ve toplumun inançlarına göre önemli bir rol oynarlardı.
Avcılar da toplumun sosyal yapısında önemli bir yere sahipti. Avcılar, topluluğun hayatta kalması için önemli bir rol oynadıkları için genellikle saygın ve itibarlı kişiler olarak kabul edilirdi. Bazı topluluklarda, avcılar, savaşçılar veya diğer topluluğa karşı savunma görevleri gibi diğer önemli görevler için de seçilirlerdi.
Ancak ilk insan topluluklarının sosyal yapısı büyük ölçüde eşitlikçi olma eğilimindeydi. Topluluk üyeleri arasında genellikle belirgin bir zengin-fakir ayrımı yoktu ve kaynaklar genellikle toplumun tüm üyeleri tarafından paylaşıldı. Bu eşitlik, topluluğun sağlığı ve güvenliği için hayati önem taşıyordu, çünkü herkesin hayatta kalması için kaynakların eşit şekilde dağıtılması gerekiyordu.
İlk insan topluluklarında, sosyal hiyerarşinin büyük ölçüde yaşlıların ve avcıların önderliği etrafında şekillendiği söylenebilir. Ancak bu hiyerarşi belirgin bir şekilde yapılandırılmamıştı ve topluluğun hayatta kalması için eşitlik ve dayanışma ön plandaydı.
İlk insan toplulukları arasında diğer sosyal hiyerarşiler de mevcuttu. Örneğin, cinsiyete dayalı bir ayrım vardı ve erkeklerin avlanma ve savaşma gibi görevleri nedeniyle genellikle daha saygın bir konumu vardı. Kadınlarsa yiyecek toplama, çocuk bakımı ve diğer ev işleri gibi görevleri üstlenerek topluluğun hayatta kalmasına katkıda bulunuyordu.
Bazı insan topluluklarında, avcılar ve savaşçılar dışında da saygın bir konuma sahip olan diğer meslek grupları da vardı. Örneğin, şamanlar veya rahipler, topluluğun doğaüstü güçlerle olan ilişkisini yöneten ve topluluğun inançlarını şekillendiren kişilerdi. Ayrıca el sanatları ve zanaatkarlık da saygın mesleklerdi ve topluluğun gereksinimlerini karşılamak için önemli bir rol oynuyordu.
Bununla birlikte ilk insan topluluklarının sosyal hiyerarşisi, modern toplumlarla karşılaştırıldığında oldukça basit ve az sayıda sosyal sınıf vardı. Toplulukların önceliği hayatta kalma ve çoğalma idi ve bu nedenle birçok insan benzer görevleri yerine getirdi. Ancak, toplulukların büyümesi ve karmaşıklaşmasıyla birlikte, daha karmaşık sosyal hiyerarşiler oluşmaya başladı.