Antik Babil, Mezopotamya'nın güneyinde, Fırat ve Dicle nehirleri arasında kurulan bir uygarlıktı. Bu uygarlık, MÖ 3. binyıldan itibaren önemli bir siyasi ve kültürel merkez olarak varlığını sürdürmüştür. Babil, Sümerler, Akadlar ve Asurlular gibi çeşitli toplulukların egemenliği altında kalmıştır.
Antik Babil'de, Sümerlerden kalma birçok edebi ve bilimsel metin bulunmaktadır. Bu metinler arasında, matematik, astronomi, tıp ve hukukla ilgili birçok bilimsel eser ve şiirler, destanlar ve hikayeler gibi edebi eserler de yer almaktadır. Sümerlerin yarattığı bu zengin kültürel miras, Babil uygarlığına da etki etmiştir.
Antik Babil'de Sümerler, uzun bir dönem boyunca etkili bir kültür ve dil kullanmışlardır. Bu dönemde Babil, Sümer kültürü ve dilinde yazılmış birçok edebi eser üretmiştir. Sümerler, antik Babil'deki siyasi ve sosyal yapıda da etkili olmuşlardır. Babil kralları, Sümer kraliyet ailesine evlenerek veya onların soyundan gelenleri krallık tahtına oturtarak, Sümer mirasını korumaya çalışmışlardır.
Ancak, antik Babil'in en parlak dönemi, Hammurabi dönemidir. MÖ 1792-1750 yılları arasında hüküm süren Hammurabi, Babil'in en güçlü kralıdır. Hammurabi, ülkesini genişletmiş ve çeşitli yasalar ve düzenlemeler çıkarmıştır. Bu yasalar, Hammurabi Kanunları olarak bilinir ve dünya tarihindeki en eski yazılı kanunlar olarak kabul edilir.
Sonuç olarak, Antik Babil uygarlığı, Sümerlerin kültürel mirasını devralarak, önemli bir siyasi ve kültürel merkez olmuştur. Bu uygarlık, edebiyat, bilim ve teknoloji alanında önemli katkılar yapmıştır ve hukuk tarihinin de temellerini atmıştır.